ทำไมถึงชอบไก่ไทย
เป็นคำตอบที่่ง่ายที่ตรงที่สุดคือ เป็นคนไทยครับ จะให้ไปเอาดีจากไก่เชื้อชาติอื่นคงไม่ดีหรอก ไม่ใช่ว่าไก่สายเลือดอื่นไม่ดี มีดีที่แตกต่างกันไป จะลองคิดง่ายๆ ให้เอาไก่สายเลือดอื่นมาพัฒนายิ่งพัฒนายิ่งให้ความสำคัญ และก็ให้ชื่อว่าเป็นสายพันธุ์ที่เก่งที่สุด แล้ววันนั้นก็เหมือนการตกเป็นเมืองขึ้นยังงัยไม่รู้ เพราะต้องมีไก่ที่มีชื่อจากชาติต่างๆอุ้มอยู่กระจายทั่วไทย แล้วสายเลือดไทยของเราก็จะหมดคุณค่า เพราะไม่มีใครใส่ใจและพัฒนา
แต่ก็ดีนะครับมีไก่สายอื่นเยอะ เราถือสายเลือดไทยไว้อยู่ในมือ เมื่อถึงเวลานั้นเอาออกมาใช้งาน เลือกคู่ตีได้เลย อ่านทางง่าย
แต่ถ้าว่าในเรื่องของนักธุรกิจ ด้านนี้ก็ต้องมีการตามกระแส และปั่นกระแสกันอยู่เยอะ พวกนี้จะไม่ยึดติดด้านทัศนคติหรอก ไก่ตัวไหนทำเงินได้ เป็นที่ต้องการในขณะนั้น สายพันธุ์นั่นแหละเจ๋ง... นี้ก็เป็นเรื่องของเม็ดเงินครับ ต้องมีการปลุกปั่นกระแสเป็นประจำ แต่การเปลี่ยนไปมาก็ไม่ได้หมายความว่าจะยั่งยืน...
ไก่ไทยนั่นมีชั้นเชิงมากมายครับ คนสมัยเล่นไก่ไทที่ลูกตี ลำตีต้องโต ไม่เน้นเชิงชน ปากถึงตีนถึง และสามารถน็อคได้ตลอดเวลา แต่สิ่งนี้บอกได้ว่าไก่ที่ชอบน็อคคู่ต้อสู้เป็นไก่คอยลำ ด้วยเหตุนี้เองจึงมีผู้นำไก่พม่าเข้ามาและสามารถเอาชนะไก่ไทยในสมัยนั้นได้ เนื่องจากไก่ไทยตอนนั้นไม่เน้นเชิงที่ตี แต่เน้นที่ลูกหักลูกชัก คอยลำไปมา โดนไก่พม่ายัดแบบไม่เลือก นี้แหละถึงทำให้ไก่พม่าเปิดตัวอย่างเป็นทางการ และพอดีไก่ไทยที่เชิงดีหายไปเกือบหมดแล้วครับ เพราะไม่ได้พัฒนามา เหลือแต่ไก่ไทยหัวสูงตีเจ็บ จึงมักเป้นเป้าให้พม่าเรื่อยมา
แต่เหล่าไก่ไทยที่เก่งก็ยังเหลืออยู่ แต่ถ้าเป็นทุกวันนี้คงไม่มีใครบอหรอกครับว่ามี เพราะของดีมักเก็บไว้ ถ้าบอกไปจะหากินได้งัย
อีกนัยหนึ่งลองคิดดูสิครับว่า ไก่ที่ติดป้ายชื่อว่า 100% ทั้งหลาย คงยืนอยู่บนสภาพแผ่นดินไทยไม่ได้หรอก เพราะอ่อนแอกว่าไก่ไทย รอยไม่เป็นที่นิยม เล็กไป ใหญ่ไป ต้องผสมเลือดไทย เมื่อผสมแล้วเลือดไทยนั่นแม้จะผ่านการบริด หรือ Hybrid กลายเป็นลูกผสม แต่สายเลือดไทยยังไม่สามรถทำให้เจือจางได้น้อยลงมาก นั่นเป้นผลที่แสดงให้เห็นว่าสายเลือดไทยเป็นพันธุกรรมพื้นฐานในการพัฒนาขีดความสามารถของไก่ชน
ไก่ไทยสวยครับ เหลืองหางขาว ถ้ามีคนอุ้มเข้าสังเวียน ยากที่จะมีใครกล้ามาจับเปรียบ สกุลดีสูงด้วย ยิ่งอุ้มเข้าบ่อนได้ ก็ต้องมีดีที่ความเก่งด้วย แล้วจะมีใครกล้าจับ
ประดู่หางดำ แสมดำ เขียวมรกต ถูกตำราสักหน่อย อุ้มไปใกล้พม่าพวดตำดำแข้งดำ วัดกันได้เลยครับ อันไหนขลังจริง
เทาทอง สกุลสูง สวยงามดุจอัญมณี เก่งบวกเฮง วางลงสังเวียน มองหาคู่ ทำไมอยู่ไกลจัง
ไก่ไทยสกุลดี ตีเก่ง อุ้มเข้าสังเวียน คงหาคู่ยากครับ เขาไม่ได้กลัวฝีมือนะ ตระกูลไก่ตะหาก อหนึ่งถ้าพูดกันตามวิทยาศาสตร์ สันชาติยานสัตว์ สีสามารถกำกับความรู้สึกได้ กลิ่นเองก็เช่นเีดียวกัน สกุลไก่ไทยจึงได้เปรียบตรงนี้ครับ
ที่ดีอีกข้อคือ ไก่ไทยมีหลายเชิงครับ ไก่สายพันธุ์อื่นมีไม่กีกลยุทธุ์ มีเห็นคือแข้งครับ ล่อ โยก วิ่ง ผมชอบมองว่าเชิงเหล่านี้ไม่จำเป็นมากเวลาต่อสู้ จะวิ่ง ชิง เตะ โยก แต่สุดท้ายก็ต้องจบที่การลงแข้ง หากลงแข้งไม่ดี มีแต่จะวิ่งลายหัวให้เตะ และต่อให้ล่อแค่ไหน ก็ต้องกลับเข้าวงมาเตะเหมือนเดิม จะล่อคู่ให้เหนื่อยตัวเองก็เหมือนกัน หากล้อไม่ได้ก็หมดมุกครับ ไก่ไทยเชิงขอกิน ไก่ไทยมีกลมากมายเข้าทำโดยไม่ต้องเจ็บตัวเพื่อแลกลำแข้ง นี้แหละคือข้อดีของไทยเชิง หาตัวฉลาดๆ เชิงฉลาด ตีเน้น ฝังใน ตีตัวเดียวจบครับ
แต่คู่ต้อสู้ที่สำคัญไอ้พวกแข้งหน้าหนัก บินสูง หัวสูง ไม่หงาย แม่นโคตรพวกนี้ตัวขัดดาวรุ่งเลย แต่ไอ้พวกนี้เชื่อเหอะ ผ่าเลือดไทยมาแล้ว ไม่งั้นหงายหรือวิ่งตั้งแต่ขี่คอได้แล้ว
อวดอ้างมาซะนาน มาสรุปครับ
ไก่ไทย
1 มีกลศึกเยอะกว่า แข็งแรงกว่า เป็นสายพันธุ์นักสู้
2 สวยงามกว่า ทั้งรูปร่าง และเฉดสี
3 เป็นสายเลือดพัฒนาพันธุกรรม
4 เป็นของคนไทย
